:: tengwar w sindarinie

Istnieją dwa podstawowe sposoby zapisu języka sindarińskiego tengwarem:

  • klasyczny - z wykorzystaniem tehtarów do zapisu samogłosek,
  • pismo Beleriandu - używające tengwarów do zapisu samogłosek.

Układ tengwarów dla obu sposobów zapisu przedstawia poniższa tabela:

 kolor w tabeli  sposób zapisu
czarny  sindarin klasyczny 
zielony  pismo Beleriandu 

  tema I tema II tema III tema IV
tyelle
1
tincot
t
parmap
p
calmak
k
quessekw
kw
tyelle
2
andod
d
umbarb
b
angag
g
ungwegw
gw
tyelle
3
thuleth
th
formenf
f
harmakh
kh
hwestakhw lub hw
khw lub hw
tyelle
4
antodh
dh
ampav
v
ankagh
gh
unqueghw lub w
ghw lub w
tyelle
5
numenn
nn
maltam
mm
noldong
ng
nwalmenw
nw
tyelle
6
orer
n
valaw
m
annay
o
vilyaw
w
  dodatkowe
1 romenr
r
ardarh
rh
lambel
l
aldalh
lh
2 silmes
s
silme-nuquernas
y
essez lub ss
z lub ss
are-nuquernaz lub ss
z lub ss
3 hyarmenh
h
hwesta-sindarinwahw
hw
yantay
e
urew
u
4 hallah
h
-
i
-
i
-
a

Przedstawione powyżej pierwotne znaczenie tengwarów ulegały z czasem modyfikacji. W Trzeciej Erze zmieniło się znaczenie calmatémy i quessetémy tak, że tengwary przybrały następujący układ:

        tema III tema IV
1 calma-
-
quessek
k
2 anga-
-
ungweg
g
3 harma-
-
hwestakh
kh
4 anka-
gh
unquegh
ghw lub w
5 noldo-
ng
nwalmeng
ngw
6 anna-
o
vilya-
a

:: sindarin klasyczny

Klasyczny zapis języka Elfów Szarych jest zbliżony do zapisu quenyi, stosuje się jednak odwrotną zasadę - tehta jest zapisywana przy następnej tengwie.

Zasada zapisu dźwięku r przez óre lub rómen w sindarinie była początkowo identyczna jak w quenyi, jednak w miarę ewolucji języka zaprzestano stosowania tengwy óre w innych przypadkach niż na końcu wyrazu.

W początkowych wersjach klasycznego zapisu sindarinu nie stosowano żadnych specjalnych znaków lub kombinacji tehtarów dla oznaczenia dyftongów. Z czasem jednak pojawiły się modyfikacje (np. styl używany w Gondorze w Trzeciej Erze) wprowadzające specjalny zapis dyftongów:

ai ei ui ae oe

Przykładem zastosowania klasycznego stylu pisania tengwarem w języku sindarińskim może być trzecia wersja Listu Króla.

:: pismo Beleriandu

Pismo Beleriandu to specyficzny przykład zastosowania tengwaru do zapisu języka sindarińskiego. Elfy Szare z Beleriandu na zachodzie Śródziemia adaptując Tengwar Fëanora do własnych potrzeb zrezygnowały niemal całkowicie z tehtarów oznaczając samogłoski tengwarami (jak widać w powyższej tabeli). Jedyne zachowane tehtary to: pojedyncza kropka nad nośnikiem czasem używana dla oznaczenia dźwięku i, krótka tylda nad tengwą oznaczająca następujące w, oraz dyftongi:

ai ei oi ui aw ow

W ten sposób była napisana inskrypcja na Drzwiach Durina, czyli zachodniej bramie Morii.

do góry